Bir panikatağın günlüğünden... Günlük hayatta alışveriş gibi işleri hep zorlukla gerçekleştiriyorum. Sürekli beynimde “Sana bir şey olmayacak, sakin ol” gibi cümleler uçuşuyor. Buna rağmen ellerim titriyor, nabzım deli gibi atıyor, sırtımdan soğuk terler akıyor. Titreme ve terleme bir dakika içinde defalarca yer değişiyorlar. Korkulu senelerim süresince öğrendiğim egzersiz teknikleri geliyor aklıma. Sakince nefes alıp vermek, pozitif düşünceler, psikologlarımın sözleri, bu olanların hepsinin bedenimin yanlış yorumlaması olduğunu ve bana hiçbir şey olmayacağını hatırlatıyor. Kendime ait bir zekam olduğunu hatırlamama rağmen ve bütün açıklamaların da bir mantığı olmasına rağmen, bu bilgiler vücuduma ulaşmıyor bir türlü. Kafamı dağıtmaya çalışıp başka bir şey düşünmeye yöneliyorum.